σπασίκλας

ο, θηλ. σπασίκλα, Ν

(για μαθητή) υπερβολικά μελετηρός, απορροφημένος αποκλειστικά από το διάβασμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπασ- τού ρ. σπάω + μεγεθυντική κατάλ. -ικλας / -ικλα (πρβλ. τις διαλ. λ. ανοστίκλα [< άνοστος], αγανίκλα [< αγανός] κ.λπ.)].